Akbar Birbal Stories in Telugu

విందుకు అతిథి

బీర్బల్ ఒక చురుకైన పరిశీలకుడు. ఒకసారి, ఒక వ్యాపారి బీర్బల్‌ను విందుకు ఆహ్వానించాడు. అతను వ్యాపారి భవనానికి వెళ్ళినప్పుడు, అక్కడ చాలా మందిని చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు. అతను వ్యాపారితో, "ఇక్కడ చాలా మంది ఉన్నారు! మీ ఇల్లు సంత లాగా ఉంది!" అని అన్నాడు. వ్యాపారి, "వీరందరూ నా పనివాళ్ళు. నేను ఇద్దరు అతిథులను మాత్రమే ఆహ్వానించాను. వారిలో ఒకరు నువ్వే. మరొక అతిథి ఎవరో చెప్పగలవా?" అని బీర్బల్ వ్యాపారితో అన్నాడు, దానికి బీర్బల్ "అవును. కానీ ముందుగా, నువ్వు మాకు ఒక చమత్కారమైన హాస్య గుళిక వదలాలి." వ్యాపారి అంతగా ఆసక్తి కలిగించని ఒక హాస్య సన్నివేశం  చెప్పాడు. వ్యాపారి వివరణ ముగిసిన తర్వాత, ఎర్రటి తలపాగా ధరించిన వ్యక్తి తప్ప అందరూ నవ్వారు. బీర్బల్ ఆ వ్యక్తి వైపు చూపిస్తూ, "అది మరొక అతిథి" అని అన్నాడు. వ్యాపారి, "మీకెలా తెలుసు?" అని అడిగాడు బీర్బల్, "మీ కార్మికులు ఎల్లప్పుడూ మిమ్మల్ని ఇష్టపడతారు, కాబట్టి మీరు చెప్పింది పెద్దగా బాగా లేనప్పటికీ వారు నవ్వారు. కానీ అతిథి విసుగు చెందాడు. కాబట్టి అతను నవ్వలేదు."

ఎండా నీడ

ఒకరోజు, అక్బర్ చాలా చిరాకుగా ఉన్నాడు. అతను బీర్బల్‌ను కారణం లేకుండా తిట్టి, వెళ్ళిపోమని అడిగాడు. విధేయుడైన సభికుడిగా, బీర్బల్ తన వస్తువులను సర్దుకుని వెళ్లిపోయాడు. కొంతకాలం తర్వాత, అక్బర్ తన తప్పును గ్రహించాడు. కానీ బీర్బల్ ఎక్కడా కనిపించలేదు. బీర్బల్ సవాలును ఎదుర్కోకుండా ఉండలేడని అక్బర్‌కు తెలుసు. కాబట్టి అతను ఇలా ప్రకటించాడు, "ఎవరైతే గొడుగు పట్టకుండా ఎండలో నడిచినా కూడా నీడలో ఉండగలరో వారు వెయ్యి బంగారు నాణేలను గెలుచుకుంటారు." మరుసటి రోజు, ఒక వ్యక్తి గొడుగు లేకుండా ఎండలో నడుస్తూ వచ్చాడు. అతను తలపై జనపనార తీగలతో చేసిన మంచం పట్టుకుని, "నేను గెలిచాను! నేను ఎండలో నడిచాను కానీ ఇప్పటికీ ఈ మంచం నీడలోనే ఉన్నాను" అని అన్నాడు. ఇది బీర్బల్ ఆలోచన అని అక్బర్‌కు తెలుసు. అతను, "ఈ ఆలోచన నీకు ఇచ్చిన వ్యక్తి దగ్గరకు నన్ను తీసుకెళ్లు" అని అన్నాడు. ఆ వ్యక్తి అతన్ని బీర్బల్ బస చేసిన తన ఇంటికి తీసుకెళ్లాడు. అక్బర్ బీర్బల్‌కు క్షమాపణ చెప్పి ఇంటికి తీసుకెళ్లాడు.

కొండ మీద దీపం 

ఒకరోజు బీర్బల్ ఇలా అన్నాడు, "మహారాజు, డబ్బు కోసం మనిషి ఏదైనా చేయగలడు." అక్బర్ "రుజువు చేయి!" అన్నాడు. బీర్బల్ ఒక పేద బ్రాహ్మణుడిని తీసుకువచ్చి, "ఈ బ్రాహ్మణుడు తగిన ప్రతిఫలం ఇస్తే రాత్రంతా కొండ పక్కన ఉన్న మంచుతో కూడిన చల్లని సరస్సులో నిలబడతాడు." అక్బర్ అంగీకరించాడు. బ్రాహ్మణుడు రాత్రంతా సరస్సులోనే ఉన్నాడు. ఉదయం, అక్బర్ అతనిని, "మీరు అంత చల్లని సరస్సులో ఎలా ఉండగలిగారు?" అని అడిగాడు, "కొండపై ఒక దీపం వెలుగుతోంది. నేను రాత్రంతా దానిని చూస్తూ దాని మీదే దృష్టి నిలిపాను." అని చెప్పాడు. అక్బర్ , "కాబట్టి దీపం మిమ్మల్ని వేడెక్కించింది. మీరు ఓడిపోయారు!" అన్నాడు. బీర్బల్ బ్రాహ్మణుడిపై జాలిపడ్డాడు. అతను రెండు రోజులు సభకు వెళ్ళలేదు. అక్బర్ బీర్బల్ ఇంటికి వెళ్ళినప్పుడు, బీర్బల్ ఒక బియ్యం తో నిండి ఉన్న కుండను పొయ్య పై పెట్టి నిప్పు పెట్టకుండా దాని వైపే కదలకుండా చూస్తున్నట్లు చూశాడు. కొంత సేపు వేచి చూసి చిరాకు వచ్చాక అక్బర్ "మీరు నిప్పు లేకుండా బియ్యం ఎలా వండగలరు?" అని అరిచాడు, దాని బీర్బల్ "కొండపై ఉన్న దీపం నుండి కుండ వెచ్చదనాన్ని పొందుతుంది మహారాజా!" అన్నాడు. అక్బర్ తన తప్పును గ్రహించాడు. అతను బ్రాహ్మణుడిని పిలిచి వెయ్యి బంగారు నాణేలు ఇచ్చాడు.

వింత కల

ఒక సాయంత్రం అక్బర్ మంచి ఉత్సాహంలో ఉన్నాడు. అతను బీర్బల్ ని ఆటపట్టించాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. అక్బర్ ఇలా అన్నాడు, "నిన్న రాత్రి నాకు ఒక కల వచ్చింది. నా కలలో, నేను మిమ్మల్ని చూశాను." బీర్బల్ ఇలా అన్నాడు, "మహారాజా, నాకు ఎంతో గౌరవంగా అనిపిస్తుంది. మీరు ఇంకా ఏమి చూశారు?" అక్బర్ ఇలా అన్నాడు, "మనం సంతలో నడుస్తున్నాము. రాత్రి అయింది. చుట్టూ చీకటి ఉంది. అకస్మాత్తుగా, మనం రెండు గుంటలలో పడిపోయాము. మీరు చెత్తతో నిండిన గుంటలో పడిపోయారు. కానీ నేను అదృష్టవంతుడిని! నేను తేనె గుంటలో పడిపోయాను." అక్బర్ బీర్బల్ వైపు కన్నుగీటాడు, అతను ఇది ఒక చిలిపి పని అని అర్థం చేసుకున్నాడు. అతను, "మహారాజా! మీ కల అసంపూర్ణంగా ఉంది" అని చమత్కరించాడు. "మీరు అలా ఎందుకు అంటున్నారు?" అని అక్బర్ అడిగాడు. "నాకు కూడా అదే కల వచ్చింది," అని బీర్బల్ అన్నాడు. "మేము మమ్మల్ని శుభ్రం చేసుకోవడానికి కొంచెం నీరు కోసం వెతికాము. మీరు కూడా వెతికారు. కానీ ఒక్క చుక్క కూడా దొరకలేదు. కాబట్టి మీరు నన్ను నాకారు మరియు నేను మిమ్మల్ని నాకాను శుభ్రపరచడానికి." అక్బర్ హృదయపూర్వకంగా నవ్వి, "మీరు అందరికంటే తెలివైనవారు!" అన్నాడు.

స్వర్గపు కుందేలు

ఒకరోజు, ఒక వేటగాడు అక్బర్ ఆస్థానానికి వచ్చాడు. అతను అక్బర్‌కు ఒక వింత కుందేలును చూపించి, "నేను అడవిలో ఈ స్వర్గపు కుందేలును కనుగొన్నాను. దయచేసి నా బహుమతిని స్వీకరించండి" అని అన్నాడు. ఆ కుందేలుకు చాలా రంగులు ఉన్నాయి మరియు నిజంగా స్వర్గపు కుందేలులా కనిపించింది. అక్బర్ ఇలా అన్నాడు, "నీ బహుమతితో నేను సంతోషంగా ఉన్నాను. నేను నీకు వంద బంగారు నాణేలను బహుమతిగా ఇస్తాను." అప్పుడే, బీర్బల్, "మహారాజా! ఈ కుందేలు మురికిగా కనిపిస్తోంది. ముందుగా దానికి స్నానం చేయించాలి." అని అన్నాడు. అక్బర్ అంగీకరించాడు. బీర్బల్ ఒక సేవకుడిని తొట్టెలో గోరువెచ్చని నీటిని తీసుకురావాలని అడిగాడు. అతను కుందేలును నీటిలో ముంచినప్పుడు, కుందేలు శరీరంపై ఉన్న రంగులు కొట్టుకుపోయాయి. అది కేవలం ఒక సాధారణ తెల్ల కుందేలు. అక్బర్ వేటగాడిపై కోపంగా ఉరిమి  బీర్బల్‌ను అడిగాడు, "ఇది రంగులలో ముంచిన  కుందేలు అని మీకు ఎలా తెలుసు?" బీర్బల్ అన్నాడు, "వేటగాడు కుందేలును అందంగా చేయడానికి చాలా రంగులు ఉపయోగించాడు కానీ అజాగ్రత్త వలన రంగు దాని గోళ్ళపై కూడా ఉంది!" అక్బర్ వేటగాడికి బదులుగా బీర్బల్‌కు వంద బంగారు నాణేలను ఇచ్చాడు.

 కళాకారుడు 

ఒకరోజు, ఒక కళాకారుడు అక్బర్ వద్దకు వచ్చి, "మహారాజా, మీ అందమైన రాజభవనం యొక్క రూపాన్ని నేను చిత్రించాలని మీరు కోరుకుంటున్నారా?" అని అడిగాడు. అక్బర్ సంతోషంగా అంగీకరించాడు. కళాకారుడు తన పటంతో భవనం చుట్టూ తిరిగాడు మరియు ప్రతి కోణం నుండి దానిని చిత్రించాడు. కొన్ని రోజుల తరువాత, చిత్రం సిద్ధంగా అయ్యింది. ఆస్థానంలో ఉన్న ప్రతి ఒక్కరూ ఆ చిత్రాన్ని చూసి  ముగ్ధులయ్యారు. అక్బర్ కళాకారుడికి చాలా బహుమతులు ఇచ్చాడు. కళాకారుడు వెళ్ళిపోవాలనుకున్నాడు, కానీ అక్బర్, "దయచేసి మరికొన్ని రోజులు ఉండండి" అని అన్నాడు. మరుసటి రోజు, కళాకారుడు అక్బర్‌తో, "నా వస్తువులన్నీ దొంగిలించబడ్డాయి!" అని అన్నాడు. అక్బర్ ముఖం కోపంగా అయ్యింది. కానీ బీర్బల్, "మహారాజా, నాకు సందేహం వచ్చింది, కాబట్టి నేను కళాకారుడి గురించి తెలుసుకోవడానికి నా సేవకులను పంపాను. అతను నిజానికి మన శత్రువు యొక్క గూఢచారి. మన శత్రువు మనపై దాడి చేసేలా అతను రాజభవనం యొక్క చిత్రపటం తయారు చేశాడు." అక్బర్ కళాకారుడిని శిక్షించాడు మరియు తన రాజ్యాన్ని గొప్ప ప్రమాదం నుండి కాపాడినందుకు బీర్బల్‌కు కృతజ్ఞతలు తెలిపాడు.

గొర్రెల కాపరి - గోడ

ఒకసారి, ఒక దురాశపరుడైన గొర్రెల కాపరి మరియు అతని పొరుగింటివాడు తమ తగాదాను పరిష్కరించడానికి అక్బర్ ఆస్థానానికి వచ్చారు. ఆ గొర్రెల కాపరి ఇలా అన్నాడు, "మహారాజా, నా పొరుగువాడి గోడ కూలిపోయింది మరియు నా గొర్రెలు దాని కింద పడి చనిపోయాయి. నా పొరుగువాడు నాకు జరిగిన నష్టానికి పరిహారం చెల్లించడం లేదు." దానికి ఆ పొరుగువాడు ఇలా అన్నాడు, "మహారాజా, ఇది తాపీ మేస్త్రీ తప్పు. అతను గోడను తయారు చేయడానికి నాణ్యమైన పదార్థాన్ని ఉపయోగించలేదు." తాపీ మేస్త్రీని ఆస్థానానికి పిలిచారు. అతను ఇలా అన్నాడు, "కార్మికుడు సున్నంలో అదనపు నీటిని కలిపాడు! నేను తప్పు చేయలేదు." కార్మికుడిని ప్రశ్నించినప్పుడు, అతను ఇలా అన్నాడు, "మహారాజా, నీటి మనిషి పాత్రలో ఎక్కువ నీరు పోశాడు." నీటి మనిషిని ఆస్థానానికి పిలిచారు. అతను ఇలా అన్నాడు, "నేను నీరు పోయడానికి నాకు ఇచ్చిన పాత్రే నిజంగా పెద్దది, రాజా!" బీర్బల్, "మీరు పాత్ర ఎక్కడ నుండి పొందారు?" అని అడిగాడు. దానికి నీటి మనిషి అన్నాడు, "గొర్రెల కాపరి దానిని నాకు ఇచ్చాడు!" బీర్బల్ గొర్రెల కాపరితో, "నీ తప్పు వల్ల నువ్వు నీ గొర్రెలు పోగొట్టుకున్నావు!" గొర్రెల కాపరి ఏమీ మాట్లాడకుండా ఆ ప్రాంగణం నుండి వెళ్ళిపోయాడు.

వృద్దుని బంగారం

ఒకరోజు, ఒక వృద్ధుడు అక్బర్‌ను చూడటానికి వచ్చాడు.  "మహారాజా, నా కొడుకు మరియు కోడలు నన్ను ఇంటి నుండి వెళ్ళగొట్టారు. ఇప్పుడు నేను ఏమి చేయాలి?" అన్నాడు. దానికి బీర్బల్, "మహారాజా, నా దగ్గర ఒక పథకం ఉంది." అని చెప్పి బీర్బల్ ఆ వృద్ధుడిని తనతో తీసుకెళ్లి తన ప్రణాళికను చెప్పాడు. తరువాత "ఇంటికి వెళ్లి ప్రయత్నించు. కలుద్దాం!" అని అన్నాడు. కొన్ని రోజుల తర్వాత, ఆ వృద్ధుడు అక్బర్ వద్దకు వెళ్లి, "మహారాజా, నేను ఇప్పుడు సంతోషంగా ఉన్నాను. నేను బీర్బల్ సలహాను పాటించిన తర్వాత నా పిల్లలు నన్ను బాగా చూసుకుంటున్నారు!" అన్నాడు. అక్బర్ బీర్బల్‌ను అడిగాడు, "మీ సలహా ఏమిటి?" దానికి బీర్బల్ "నేను ఆ వృద్ధుడికి బంగారు నాణేల పెట్టె ఇచ్చాను, అతని కొడుకు మరియు కోడలు చూస్తున్నప్పుడు వాటిని లెక్కించమని నేను అతనిని అడిగాను. అతను నా బంగారు నాణేలను తిరిగి ఇచ్చాడు, కానీ అతని పిల్లలు అతను ధనవంతుడని భావిస్తారు. వారు అతని బంగారం కోసం అత్యాశతో ఉన్నందున వారు జీవితాంతం అతనికి సేవ చేస్తారు!" అని బదులిచ్చాడు.  "బీర్బల్! మీరు గొప్పవారు!" అని అక్బర్ అన్నాడు.

సోమరి సేవకుడు

ఒకరోజు, అక్బర్ మరియు బీర్బల్ రాజ తోటలో నడుస్తూ ఒక ముఖ్యమైన విషయం గురించి చర్చిస్తున్నారు. అప్పుడే, అక్బర్ ఇలా అన్నాడు, "చూడండి, ఆ సేవకుడు ఎంత సోమరివాడు! మనం ఇక్కడికి వచ్చినప్పటి నుండి అతను చెట్టు కింద విశ్రాంతి తీసుకుంటున్నాడు. నేను అతన్ని బయటకు విసిరేస్తాను!" బీర్బల్ ఇలా అన్నాడు, "దయచేసి ఓపిక పట్టండి, మహారాజా. నేను అతన్ని కష్టపడి పనిచేసే వ్యక్తిగా మారుస్తాను." అక్బర్ అంగీకరించాడు. బీర్బల్ విశ్రాంతి తీసుకుంటున్న సేవకుడి వద్దకు వెళ్లి ఏదో చెప్పాడు. సేవకుడు లేచి మొక్కలకు నీరు పెట్టడం ప్రారంభించాడు. ఆ రోజు నుండి, అక్బర్ సేవకుడు విశ్రాంతి తీసుకుంటున్నట్లు ఎప్పుడూ చూడలేదు. చాలా రోజుల తరువాత, అక్బర్ బీర్బల్‌ను అడిగాడు, "ఆ సోమరి సేవకుడికి మీరు ఏమి చెప్పారు? ఈ రోజుల్లో అతను చాలా కష్టపడి పనిచేస్తున్నాడు!" బీర్బల్ ఇలా అన్నాడు, "మహారాజా, కష్టపడి పనిచేసే సేవకులను రాజ కాపలాదారుల పదవికి పదోన్నతి చేయమని మీరు నన్ను అడిగారని నేను అతనికి చెప్పాను. అందుకే అతను ఎల్లప్పుడూ కష్టపడి పనిచేస్తున్నాడు, ఎందుకంటే అతను మొదట పదోన్నతి పొందాలనుకుంటున్నాడు." అక్బర్ నవ్వుతూ, "బీర్బల్, మీరు నిజంగా తెలివైనవారు!" అన్నాడు.

తేలియాడే రాజభవనం

ఒక రాత్రి, అక్బర్ రత్నాలతో నిండిన తేలియాడే రాజభవనం గురించి కలలు కన్నాడు. మరుసటి రోజు, ఆస్థానంలో, అతను తన సభికులందరికీ ఆ కలను వివరించాడు. ఆ కలను అతను మర్చిపోలేకపోయాడు. తర్వాత తన సభికులను ఆటపట్టించాలని అనుకున్నాడు. "నా కోసం తేలియాడే రాజభవనాన్ని నిర్మించేవారికి ఇరవై బస్తాల బంగారు నాణేలు ఇస్తాను" అని అన్నాడు. సభికులందరూ నిశ్శబ్దంగా ఉన్నారు. మరుసటి రోజు, అక్బర్ తన సభికులను తన కోసం ఆ రాజభవనాన్ని నిర్మిస్తారా అని అడుగుతూనే ఉన్నాడు. కానీ అందరూ మౌనంగా ఉన్నారు. మరుసటి రోజు, బీర్బల్ సభలోకి పరుగెత్తి, "మహారాజా! నా దగ్గర చాలా డబ్బు ఉందని నేను కలలు కన్నాను. కానీ ఎవరో దానిని దొంగిలించారు. నేను నాశనమయ్యాను!" అన్నాడు. అక్బర్ అన్నాడు, "ఇది కేవలం కల, బీర్బల్!" బీర్బల్ అన్నాడు, "మహారాజా, మీ తేలియాడే రాజభవనం నిజమైతే, నా డబ్బు కూడా నిజమే. దొంగను పట్టుకోవాలి. తప్పదు!" అక్బర్ హృదయపూర్వకంగా నవ్వి, బీర్బల్‌కు బంగారు నాణేలను బహుమతిగా ఇచ్చాడు.

తేనీటి విందు

ఒకసారి, దూర దేశం నుండి వచ్చిన ఒక తెలివైన వ్యక్తి అక్బర్ రాజ్యాన్ని సందర్శించాడు. అతను బీర్బల్ జ్ఞానం గురించి విని అతన్ని కలవాలనుకున్నాడు. బీర్బల్ ఆ వ్యక్తిని తన ఇంటికి ఆహ్వానించాడు. వారు అనేక అంశాలపై చర్చించుకోవడం ఆనందించారు. కొంతసేపటి తర్వాత, ఆ వ్యక్తి, "అయ్యా, దయచేసి నాకు కొన్ని జ్ఞానవంతమైన మాటలు సెలవీయండి." అని అన్నాడు. బీర్బల్ నవ్విన  తర్వాత తన సేవకుడిని తేనీరు తీసుకురమ్మని అడిగాడు. తేనీరు రాగానే, బీర్బల్ తేనీటి కూజా నుండి తేనీరు పోయమని ఇచ్చాడు. గిన్నె నిండిన తర్వాత కూడా అతను తేనీరు పోయడం కొనసాగించాడు. ఫలితంగా, తేనీరు గిన్నె అంచు మీదుగా, మేజా మీద చిందడం ప్రారంభించి, నేల అంతా ప్రవహించింది. ఆ వ్యక్తి, "అయ్యా, గిన్నె ఇప్పటికే నిండిపోయింది" అని అన్నాడు. బీర్బల్, "ఈ గిన్నె లాగా, మీరు జ్ఞానంతో నిండి ఉన్నారు. మీరు దానిని ఉపయోగించాలి. లేకపోతే, అది ఈ తేనీరులాగా వృధా అవుతుంది" అని అన్నాడు. ఆ వ్యక్తి బీర్బల్‌కు కృతజ్ఞతలు తెలిపాడు. అతను తన దేశానికి తిరిగి వెళ్లి పిల్లలకు బోధించడం ప్రారంభించాడు.

మాట్లాడే గుర్రం

ఒకరోజు, ఒక వ్యక్తి అక్బర్ ఆస్థానంలోకి ప్రవేశించి, "మహారాజా, నాకు ఒక ప్రత్యేక నైపుణ్యం ఉంది. నేను జంతువులకు మనుషుల్లా మాట్లాడటానికి శిక్షణ ఇవ్వగలను" అని అన్నాడు. అక్బర్ అతనిని, "మీరు నా గుర్రానికి శిక్షణ ఇవ్వగలరా?" అని అడిగాడు. ఆ వ్యక్తి, "ఖచ్చితంగా, మహారాజా! కానీ నాకు చాలా డబ్బు అవసరం. మీ గుర్రానికి శిక్షణ ఇవ్వడానికి పది సంవత్సరాలు పడుతుంది." అక్బర్ అంగీకరించి, "నా గుర్రాన్ని మరియు డబ్బును తీసుకోండి. కానీ మీరు దానికి శిక్షణ ఇవ్వకపోతే, నేను మిమ్మల్ని శిక్షిస్తాను!" అని అన్నాడు. ఆ వ్యక్తి అంగీకరించాడు. "ఆగండి, మహారాజా!" బీర్బల్ జోక్యం చేసుకున్నాడు. "ఈ వ్యక్తి తన జీవితాంతం హాయిగా జీవించడానికి భారీ మొత్తాన్ని అడుగుతున్నాడు. ఆ వ్యక్తి, మీరు లేదా మీ గుర్రం ఇంకా పది సంవత్సరాలు జీవిస్తారో లేదో ఎవరూ హామీ ఇవ్వలేరు. ఈ వ్యక్తి మీ దయను ఉపయోగించుకుంటున్నాడు. రాజభవన మైదానంలో మీ గుర్రానికి శిక్షణ ఇవ్వనివ్వండి!" అని అన్న వెంటనే ఆ వ్యక్తి, "క్షమించండి, మహారాజా!" అని చెప్పి, తొందరపడి ఆస్థానం నుండి బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.

బీర్బల్ రహస్యం 

ఒక ఉదయం, రాజ సభలో చర్చనీయాంశం స్త్రీలు మరియు విధేయతపై కేంద్రీకృతమై ఉంది. బీర్బల్ ఇలా అన్నాడు, "స్త్రీలు రహస్యాలు ఉంచలేరు, మహారాజా!" అక్బర్ అడిగాడు, "మీరు దానిని నిరూపించగలరా?" బీర్బల్ అన్నాడు, "నాకు ఒక వారం సమయం ఇవ్వండి, మహారాజా!" మరుసటి రోజు, బీర్బల్ తన గదిలో ఏడుస్తున్నట్లు నటించాడు. అతని భార్య, "ప్రియా, నువ్వు ఎందుకు ఏడుస్తున్నావు?" అని అడిగింది. బీర్బల్, "నేను గుడ్డు పెట్టానని ఎవరికీ చెప్పనని నాకు వాగ్దానం చేయి!" అన్నాడు. మధ్యాహ్నం, బీర్బల్ భార్య తన ప్రాణ స్నేహితురాలుకి ఈ సంఘటన గురించి చెప్పి, "ఎవరికీ చెప్పకు!" అని అభ్యర్ధించింది. అయితే, ఆ స్నేహితురాలు తనను తాను నియంత్రించుకోలేకపోయింది. ఆమె మరొక స్నేహితురాలుకి, "బీర్బల్ మూడు గుడ్లు పెట్టాడు!" అని చెప్పింది. ప్రతి వ్యక్తితో గుడ్ల సంఖ్య పెరిగింది. వారం చివరి నాటికి, అక్బర్ ఆస్థానంలో ఉన్న ప్రతి ఒక్కరికీ బీర్బల్ వంద గుడ్లు పెట్టాడని తెలుసు. ఇది ఒక పుకారు అని తెలుసుకున్న బీర్బల్ భార్య అతనికి క్షమాపణ చెప్పింది. అక్బర్ అన్నాడు, "బీర్బల్, నువ్వు గెలిచావు!"

ప్రయత్న లోపం

ఒక యువకుడు బావిలోకి దూకబోతున్నాడు. బీర్బల్, "ఆగు! ఏమైంది?" అన్నాడు. ఆ వ్యక్తి, "నేను రైతు కావాలనుకున్నాను కానీ వర్షం పడలేదు. పంటలు చచ్చిపోయాయి. నేను గొర్రెల కాపరిని కావడానికి ప్రయత్నించాను, కానీ తోడేలు నా గొర్రెలను చంపింది. నాకు విసుగు వచ్చింది!" అన్నాడు. బీర్బల్, "నాతో రండి!" అన్నాడు. ఆ వ్యక్తిని ఒక మావటి వాని ఇంటికి తీసుకెళ్లాడు. అక్కడ, వారు కొన్ని ఏనుగులను సన్నని తాళ్లతో కట్టి ఉంచడం చూశారు. బీర్బల్ మావటి వానితో, "ఈ ఏనుగులను బలమైన గొలుసుతో కట్టండి లేదా అవి పారిపోతాయి" అన్నాడు. మావటి ఇలా అన్నాడు, "ఈ ఏనుగులు పిల్లలుగా ఉన్నప్పుడు, నేను వాటి కాళ్ళను అదే తాళ్లతో కట్టేశాను. అవి ఆ తాళ్ళని తెంచడానికి శతవిధాలా ప్రయత్నించేవి, కానీ ఏమి చేయలేకపోయేవి. చివరికి వాటిని తెంపలేమని నమ్మి అవి పెద్దవి అయినా కూడా ప్రయత్నించడం మానేశాయి. " బీర్బల్ ఆ యువకుడితో, "మీరు విన్నారా? ఏనుగులు ప్రయత్నించడం మానేశాయి. వాటికి వాటి బలం తెలియదు" అన్నాడు. దానికి ఆ వ్యక్తి, "ధన్యవాదాలు! నేను ఎప్పటికీ ప్రయత్నించడం ఆపను!" అన్నాడు.

తప్పిపోయిన మహిళ

ఒకరోజు, అక్బర్ మరియు బీర్బల్ యమునా నది ఒడ్డున నడుస్తుండగా, అకస్మాత్తుగా, వారు ఎవరో అరవడం విన్నారు. వారు దగ్గరకు వెళ్ళినప్పుడు, కొంతమంది వ్యక్తులు ఒక వ్యక్తి చుట్టూ నిలబడి ఉండటం చూశారు. ఆ వ్యక్తి వంగి, "మహారాజా, నా భార్య ఉదయం నది నుండి నీరు తీసుకురావడానికి ఇంటి నుండి బయలుదేరింది. ఆమె ఇంకా తిరిగి రాలేదు. నేను ఆమె కోసం వెతుకుతున్నాను" అని అన్నాడు. జనసమూహంలో ఉన్న వారిలో ఒకరు, "కొంత సమయం క్రితం సహాయం కోసం ఒక స్త్రీ అరవడం విన్నాను. సమీపంలోని అడవిలో ఆమెను వెతకండి" అని అన్నాడు. మరొక వ్యక్తి, "సంతలో ఆమెను వెతకండి" అని అన్నాడు. ఆ వ్యక్తి అయోమయంలో పడ్డాడు. బీర్బల్, "ఎవరైనా ఆమె అరుపు విన్నట్లయితే, బహుశా ఆమె నదిలో పడిపోయి ఉండవచ్చు. అది దిగువకు ప్రవహిస్తుంది; అక్కడికి వెళ్లండి. త్వరగా వెళ్లండి లేదా ఆమె మునిగిపోతుంది!" అని అన్నాడు. ఆ వ్యక్తి నదిలోకి దూకి దిగువకు ఈత కొట్టడం ప్రారంభించాడు. తన భార్య ఒక చెట్టు కొమ్మను పట్టుకుని ఉండటం చూసి ఆమెను రక్షించాడు. అతను బీర్బల్ సమయస్ఫూర్తికి కృతజ్ఞతలు తెలిపాడు.

ఐదు ఏనుగులు

ఒకసారి, అక్బర్ చక్రవర్తి బీర్బల్ కు ఐదు ఏనుగులను ఇచ్చాడు. బీర్బల్ చక్రవర్తికి కృతజ్ఞతలు చెప్పి ఇంటికి తీసుకెళ్లాడు. కొన్ని రోజుల తర్వాత, బీర్బల్ ఏనుగులను అమ్మడానికి బజారుకు  వెళ్ళాడు. అక్బర్ సైనికులలో ఒకరు దీనిని చూసి అక్బర్ కు ఫిర్యాదు చేశాడు. అక్బర్ కోపంగా ఉన్నాడు. అతను ఇలా అన్నాడు, "నేను అతనికి ఇచ్చిన బహుమతులను అతను ఎలా అమ్మగలడు?" అక్బర్ తన సైనికులను తీసుకొని బీర్బల్ ఉన్న బజారుకు వెళ్ళాడు. అతను ఇలా అరిచాడు, "బీర్బల్! మీరు నన్ను అగౌరవపరిచారు. ఈ ఏనుగులను మీరు ఎందుకు అమ్ముతున్నారు?" బీర్బల్ వంగి, "లేదు, మహారాజా, నేను మిమ్మల్ని గౌరవిస్తాను. నేను మిమ్మల్ని బాధపెట్టాలని అనుకోలేదు, కాబట్టి నేను వాటిని మీరు నాకిచ్చినప్పుడు అంగీకరించాను. ఇంట్లో అలాంటి శక్తివంతమైన జీవులకు ఆహారం పెట్టే స్థోమత నాకు లేదు. నేను వాటిని అమ్మి ఐదు ఆవులను కొనాలనుకుంటున్నాను. అవి పాలు ఇస్తాయి మరియు నేను త్రాగే ప్రతి చుక్కతో, నేను మిమ్మల్ని ఆశీర్వదిస్తాను" అన్నాడు. అక్బర్ శాంతించాడు. తన సైనికులను ఏనుగులను తీసుకెళ్లమని ఆదేశించాడు. తరువాత అతను బీర్బల్ కు వాటి బదులుగా ఐదు ఆవులను బహుమతిగా ఇచ్చాడు.

మాయా దీపం

ఒకసారి, ఒక దొంగ బీర్బల్ ఇంట్లోకి చొరబడ్డాడు. ఆ శబ్దం విని బీర్బల్ మేల్కొన్నప్పుడు, దొంగ ఒక దీపం వెనుక చీకటి మూలలో దాక్కున్నాడు. ఆ ప్రదేశం దుమ్ముతో నిండిపోయింది మరియు దొంగ తుమ్మాడు. బీర్బల్ దీపానికి దూరంగా నిలబడి, "ప్రియమైన దీపం, ఈ రాత్రి నువ్వు ఎందుకు నిశ్శబ్దంగా ఉన్నావు? ఈ గదిలో ఇంకెవరైనా ఉన్నారా?" అని అడిగాడు. దొంగ ఇలా అనుకున్నాడు, "ఈ మాయా దీపం మాట్లాడకపోతే, ఆ వ్యక్తి నన్ను పట్టుకుంటాడు! నేను మాట్లాడాలి." కాబట్టి దొంగ, "నేను వింటున్నాను, చెప్పండి అయ్యా!" అని అన్నాడు. బీర్బల్, "నేను రోజూ చెప్పే కథ వినకుండా ఎలా నిద్రపోయావు?" అని అన్నాడు. దానికి దొంగ, "మీరు నాకు ప్రతిరోజూ చెప్పే కథ  చెప్పండి" అని అన్నాడు. బీర్బల్ కథ మొదలుపెట్టాడు, "ఒక గ్రామంలో ఒక వృద్ధురాలు ఉండేది. ఒక రాత్రి, ఒక దొంగ ఆమె ఇంట్లోకి ప్రవేశించాడు. కాబట్టి ఆమె, 'నా ఇంట్లో ఒక దొంగ ఉన్నాడు! సేవకులు, దయచేసి లోపలికి రండి!' అని అరిచింది." బీర్బల్ సేవకులు అతని అరుపు విన్నారు. వారు వెంటనే పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి దొంగను పట్టుకున్నారు.

మాట్లాడే పొలం 

జుమ్మన్ మరియు ఇమామ్ బీర్బల్ పొరుగువారు. ఒకరోజు, జుమ్మన్ అక్బర్ కు ఇమామ్ తన పొలం నుండి వంకాయలను దొంగిలించాడని ఫిర్యాదు చేశాడు. కానీ ఇమామ్ ఇలా అన్నాడు, "మహారాజా, నేను జుమ్మన్ పొలం అనుమతితో వంకాయలను తీసుకున్నాను." అక్బర్, "మీరు ఎలా అనుమతి తీసుకున్నారో వివరించగలరా?" అని అడిగాడు. ఇమామ్ ఇలా అన్నాడు, "వంకాయను కోసే ముందు, నేను, పొలం గారు ! నేను ఒక వంకాయను కోయాలా?' అని అడిగాను. పొలం, "ఒకటి ఎందుకు కోయాలి? పన్నెండు తీసుకోండి" అని అన్నది. కాబట్టి నేను ఒక డజను వంకాయలను తీసుకున్నాను. పొలం నాకు వంకాయలను ఇచ్చింది." బీర్బల్ అక్బర్ చెవిలో గుసగుసలాడాడు. తరువాత అతను బిగ్గరగా, "ఇమామ్, నువ్వు చెప్పింది నిజమే. నాతో రా" అన్నాడు. బీర్బల్ అతన్ని రాజ బావి వద్దకు తీసుకెళ్లాడు. కొంతమంది సైనికులు ఇమామ్ ను బావికి కట్టిన బాల్చీలోకి తోసి అందులోకి దించారు. బీర్బల్, "బావి గారు! నేను అతన్ని ఎన్నిసార్లు ముంచాలి?" అని అడిగాడు. "పన్నెండు సార్లు ముంచాలా?!" బావి విన్నట్లు నటిస్తూ అన్నాడు. ఇమామ్, "దయచేసి నన్ను వెళ్ళనివ్వండి! వంకాయలు దొంగిలించినందుకు నన్ను క్షమించండి!" అన్నాడు. అక్బర్ ఇమామ్‌ను శిక్షించాడు.

మామిడి చెట్టు

ఒకరోజు, బీర్బల్ పొరుగువారైన రషీద్ మరియు సాదిక్ ఒకరిపై ఒకరు పోట్లాడుకుంటున్నారు. అతను వారిని అడిగాడు, "ఏమిటి విషయం?" ఇద్దరూ అతన్ని ఒక మామిడి చెట్టు దగ్గరకు తీసుకెళ్లారు. సాదిక్ ఇలా అన్నాడు, "బీర్బల్, ఈ చెట్టు మొలకగా ఉన్నప్పటి నుండి నేను దానిని పెంచుతున్నాను. కానీ ఆ మామిడి పండ్లు తనవని రషీద్ అంటాడు." రషీద్ బీర్బల్ తో, "ఈ చెట్టు నాది. దాని పండ్లన్నీ నావే" అన్నాడు. బీర్బల్ కాసేపు మౌనంగా ఉన్నాడు. తర్వాత అతను, "సరే, మీరిద్దరూ యజమానులే. మామిడి పండ్లను కోసి మీ మధ్య పంచుకోండి. తరువాత, చెట్టును నరికి కలపను కూడా పంచుకోండి" అన్నాడు. రషీద్ కు ఆ ఆలోచన నచ్చింది, కానీ సాదిక్ అరిచాడు, "వద్దు, బీర్బల్! నేను చెట్టును నరికివేయలేను. రషీద్ కే  అన్ని పండ్లను  వదిలేయండి." బీర్బల్ నవ్వి, "సాదిక్, చెట్టును బాధపెట్టడం నువ్వు భరించలేవు. నువ్వు గెలిచావు. చెట్టు నీది!" అన్నాడు. ఆ విధంగా, మన ప్రియమైనవారు బాధలో ఉండటం మనం చూడలేమని బీర్బల్ చూపించాడు.

పుస్తక పఠనం 

ఒకసారి, ఒక వర్ధమాన రచయిత బీర్బల్‌ను తేనీటి విందుకి  ఆహ్వానించాడు. అతను తన మొదటి పుస్తకం రాయడం పూర్తి చేసి, దానిని బీర్బల్‌కు చదివి వినిపించాలనుకున్నాడు. బీర్బల్ ఆ ఆహ్వానాన్ని అంగీకరించాడు. రచయిత రెండు అధ్యాయాలు చదివిన తర్వాత, బీర్బల్ అది అంత బాగా వ్రాసిన పుస్తకం కాదు అని గ్రహించాడు. అతను వెళ్ళిపోవాలనుకున్నాడు. కానీ రచయిత ఇలా అన్నాడు, "మీరు వినవలసిన మరో అధ్యాయం ఉంది. నేను చాలా మంచి రచయితని." బీర్బల్ దురుసుగా ప్రవర్తించాలనుకోలేదు, కాబట్టి అతను పుస్తకం గురించి రచయితకు తాను నిజంగా ఏమనుకుంటున్నాడో చెప్పలేదు. ఆలస్యం అవుతోందని, కాబట్టి అతను వెళ్ళిపోవాలని అతను రచయితకు చెప్పాడు. కానీ రచయిత వినలేదు. అతను చదవడం కొనసాగించాడు. పఠనం పూర్తయిన తర్వాత, రచయిత అడిగాడు, "నేను నన్ను నేను ప్రశంసించుకోకూడదు, కానీ నేను గొప్ప రచయితనని మీరు అనుకోలేదా?" బీర్బల్, "దయచేసి మిమ్మల్ని మీరు ప్రశంసించుకోండి ఎందుకంటే మరెవరూ అలా చేయరు కాబట్టి!" అని అన్నాడు. బీర్బల్ తన రచనను మెరుగుపరచుకోవాలని కోరుకుంటున్నాడని రచయిత అర్థం చేసుకున్నాడు.

దొంగ నుండి దొంగతనం

ఒక పౌర్ణమి రాత్రి, బీర్బల్ మరియు అతని కుటుంబం గాఢ నిద్రలో ఉన్నప్పుడు, ఒక దొంగ కిటికీ గుండా ఇంట్లోకి ప్రవేశించాడు. అతను తన చొక్కా తీసి నేలపై పరిచాడు. అతను లోపల గదిలోకి వెళ్లి సాధ్యమైనవన్నీ ఒక చోట సేకరించాడు. అతను పనిలో ఉండగా, ఒక కుండను పడగొట్టాడు. బీర్బల్ శబ్దం కారణంగా మేల్కొన్నాడు. అతను పిల్లి లాగా నడుచుకుంటూ వెళ్లి అక్కడ దొంగ పెట్టిన చొక్కాని చూసాడు. ఏమి జరుగుతుందో అతనికి అర్థమైంది. బీర్బల్ చొక్కాను పట్టుకుని తన పడక గదికి తిరిగి వెళ్ళాడు. వెంటనే, దొంగ దొంగిలించబడిన వస్తువులన్నింటినీ నేలపై వేసి, చొక్కా చివరలను కట్టడానికి వెతకడం ప్రారంభించాడు. అప్పుడు చొక్కా అక్కడ లేదని అతను గ్రహించాడు! అప్పుడే, బీర్బల్ అతన్ని భయపెట్టడానికి పెద్ద శబ్దం చేశాడు. ఎవరో మేల్కొని ఉన్నారని దొంగ గ్రహించాడు. అతను బీర్బల్ వస్తువులను వదిలి పారిపోయాడు. బీర్బల్, "నేను ఈసారికి మీ చొక్కాను ఉపయోగిస్తాను, కానీ మళ్ళీ వచ్చేటప్పుడు  నా భార్య కోసం ఏదైనా తీసుకురండి!" అని అరిచాడు.

 బంగారం ఇటుక

అక్బర్ రాజ్యంలో ఒక పిసినారి ఉండేవాడు. అతని భార్య "నువ్వు ధనవంతుడివి, కానీ నువ్వు ఎప్పుడూ పైసా ఖర్చు పెట్టవు. నువ్వు నాకు ఏమీ ఇవ్వవు" అని చెప్పేది. ఆ పిసినారి ఆమె ఫిర్యాదులను పట్టించుకోలేదు. ఒకరోజు, అతను స్వర్ణకారుడి వద్దకు వెళ్లి ఒక ఇటుక బంగారం కొన్నాడు. ఇంటికి చేరుకున్న తర్వాత, దానిని తన తోటలోని ఒక చెట్టు కింద పాతిపెట్టాడు. ప్రతిరోజు ఉదయం, అతను నిద్రలేచి బంగారు ఇటుకను తవ్వి తీసేవాడు. తర్వాత దానిని మళ్ళీ పాతిపెట్టి తన రోజువారీ విధుల్లోకి వెళ్ళేవాడు. ఒకరోజు, అతను ఇలా చేయడం అతని సేవకుడు చూశాడు. రాత్రి, సేవకుడు బంగారాన్ని దొంగిలించి పారిపోయాడు. మరుసటి రోజు ఉదయం, బంగారం పోయిందని పిసినారి తెలుసుకున్నప్పుడు, అతను అక్బర్ సభకు వెళ్లి తన దుస్థితిని వివరించాడు. బీర్బల్ సలహా ఇచ్చాడు, "ఇంటికి వెళ్లి చెట్టు కింద ఒక రాయిని పాతిపెట్టు. దానినే బంగారు ఇటుక అనుకో! ఎందుకంటే నీ దగ్గర బంగారు ఇటుక ఉన్నప్పుడు, నువ్వు ఎప్పుడూ ఎలాగో దాన్ని ఉపయోగించవు."

కోతి దురాశ

ఒకసారి, అక్బర్, బీర్బల్ మరియు అందరు సభికులు వేటకు వెళ్ళారు. కొంత సమయం తరువాత, వారు అలసిపోయి నీడలో విశ్రాంతి తీసుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నారు. వారు తమ గుర్రాల నుండి దిగి వాటిని దగ్గరలో కట్టేశారు. అందరూ విశ్రాంతి తీసుకుంటుండగా, సైనికులు గుర్రాలకు బఠానీలు తినిపించారు. ఒక కోతి సమీపంలోని చెట్టుపై కూర్చుని గుర్రాలను చూస్తోంది. అకస్మాత్తుగా, అది గుర్రాల వైపు వెళ్లి, ఒక గుప్పెడు బఠానీలను పట్టుకుని, ఒక చెట్టుపైకి ఎక్కింది. అక్బర్ మరియు అతని సభికులు కోతిని చూశారు. అప్పుడే, కోతి చేతిలో నుండి ఒక బఠానీ జారిపోయింది. అత్యాశతో, కోతి బఠానీని పట్టుకోవడానికి దూకింది. అలా చేస్తున్నప్పుడు, మిగిలిన బఠానీలు కూడా దాని చేతిలో నుండి జారిపోయాయి. ఇది చూసి, బీర్బల్ బిగ్గరగా నవ్వాడు. అక్బర్, "బీర్బల్, మీరు ఎందుకు నవ్వారు?" అని అడిగాడు. బీర్బల్, "కొన్నిసార్లు, మేము కోతిలా ప్రవర్తిస్తాము, మహారాజా. ఒక విషయం పట్ల మనకున్న దురాశతో, మనకు ఉన్నదంతా కోల్పోతాము" అన్నాడు. అక్బర్ మరియు ఇతర సభికులు హృదయపూర్వకంగా నవ్వారు.

ఇద్దరు సోదరులు

ఒకరోజు, ఇద్దరు సోదరులు అక్బర్ చక్రవర్తి ఆస్థానంలోకి దూసుకువచ్చారు. వారి తండ్రి తన ఆస్తిని వారికి వదిలివేసాడు మరియు వారు దాని కోసం గొడవ పడుతున్నారు. తమ్ముడు ఆస్తిలో తన వాటాను కోరుకుంటుండగా, అన్నయ్య అంతా తనదే కావాలని కోరుకున్నాడు. వారు గొడవ పడుతూనే ఉండగా, బీర్బల్ జోక్యం చేసుకున్నాడు. అతను అక్బర్‌తో ఇలా అన్నాడు, "మహారాజా, చాలా కాలం క్రితం, దేవుడు భూమిని సృష్టించిన తర్వాత, అతను జంతువులను మరియు మానవులను సృష్టించాడు. అతను జంతువులను సృష్టించడంలో చాలా మట్టి ఉపయోగించేసాడు, మానవులను సృష్టించడానికి అతని వద్ద చాలా తక్కువ మట్టి మిగిలి ఉంది. దేవుడు మిగిలిన మట్టితో మానవులను సృష్టించాడు, కానీ సంఖ్య తక్కువ అవ్వడం వల్ల కొన్ని జంతువులను మనుషులుగా మార్చాడు. అలాంటి సృష్టికి మానవుల శరీరం ఉన్నప్పటికీ వాటికి జంతువుల ఆత్మ ఉంది. నేటికీ, మనం వాటిలో కొన్నింటిని చూస్తున్నాము." అందరూ బిగ్గరగా నవ్వారు. బీర్బల్ తనను సూచిస్తున్నాడని అన్నయ్య అర్థం చేసుకుని గొడవ మానేశాడు. అక్బర్ ఆ ఆస్తిని సోదరుల మధ్య సమానంగా విభజించాడు.

మారిన దొంగ

ఒకరోజు, అక్బర్ తన సభికులతో, "ప్రతి సంవత్సరం జరిగే జాతరను సందర్శించడానికి మీ అందరికీ ఒక రోజు సెలవు ఇస్తున్నాను" అని అన్నాడు. అందరూ అక్బర్‌కు కృతజ్ఞతలు చెప్పి జాతరకు బయలుదేరారు. బీర్బల్ తన కుటుంబంతో కలిసి జాతరకు వెళ్ళాడు. అక్కడ, బీర్బల్ ఒక పండితుడిని చూశాడు. ఆ వ్యక్తి నిజానికి దొంగ. అతను బీర్బల్‌తో స్నేహం చేశాడు. త్వరలోనే, బీర్బల్ మంచి స్వభావానికి ఆశ్చర్యపోయాడు మరియు అతనిని దోచుకోకూడదని నిర్ణయించుకున్నాడు. దొంగ, "అయ్యా, నేను పండితుడిని కాదు. నేను మిమ్మల్ని దోచుకోవాలనుకున్నాను" అని అన్నాడు. బీర్బల్ దొంగకు కొంత డబ్బు ఇచ్చాడు. దొంగ, "నేను నిజంగా ఎవరో తెలిసిన తర్వాత కూడా మీరు నాతో మంచిగా ఉన్నారు! దయచేసి జీవితం గురించి కొంత సలహా ఇవ్వండి" అని అన్నాడు. బీర్బల్, "నిజం మాత్రమే మాట్లాడు" అని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు. బీర్బల్ దొంగతనం ఆపమని అడగకపోవడంతో దొంగ అయోమయంలో పడ్డాడు. అతను బీర్బల్ సలహాను పాటించాడు. త్వరలోనే, తెలియకుండా అతను దొంగతనం కూడా మానేశాడు. అందువలన, తన జ్ఞానం ద్వారా, బీర్బల్ ఒక దొంగ మంచి మనిషిగా మారడానికి సహాయం చేశాడు.

దేవుడు-మనిషి

ఒకరోజు ఉదయం, అక్బర్ మరియు బీర్బల్ రాజ తోటలో తిరుగుతున్నారు. తోటలో చాలా పండ్ల చెట్లు, పుష్పించే మొక్కలు మరియు పొదలు పెరిగాయి.  పువ్వుల సువాసన గాలిలో వ్యాపించింది. అక్బర్ మరియు బీర్బల్ ఒకరితో ఒకరు మాట్లాడుకుంటూ తోటలో తోటమాలి పని చేస్తున్న భాగంలోకి నడిచారు. అతను చెట్ల చుట్టూ కందకం తవ్వుతుండగా వారు అతన్ని చూశారు. తరువాత అతను మొక్కలకు మరియు చెట్లకు నీరు పోశాడు. తరువాత అతను తోట చుట్టూ పెరిగిన కలుపు మొక్కలను పీకాడు. అక్బర్ బీర్బల్‌తో ఇలా అడిగాడు, "తోటమాలి తోటలోని అనేక మొక్కలను జాగ్రత్తగా చూసుకుంటాడు. శ్రద్ధ తీసుకోకపోతే ఇవి వాడిపోయి చనిపోతాయి. అయితే, తోటమాలి వాటిని పట్టించుకోకపోయినా తోట చుట్టూ మూడు రెట్లు ఎక్కువ కలుపు మొక్కలు మొలకెత్తుతాయి. అది ఎలా సాధ్యం?" బీర్బల్ అన్నాడు, "తోటలోని కలుపు మొక్కలను దేవుడు జాగ్రత్తగా చూసుకుంటాడు. కానీ మానవ చేతులతో నాటిన అన్ని ఇతర మొక్కలు పోషణ కోసం మనపై ఆధారపడి ఉంటాయి." అక్బర్ బీర్బల్ సమాధానానికి అభినందించాడు.

కొండ పైన గుడి

ఒక కొండపై ఒక ఆలయం ఉంది. ఆ ఆలయ పూజారి చాలా వృద్ధుడు. ఒకరోజు, అతను మరణించాడు. ఆ వార్త విన్న అక్బర్, తదుపరి పూజారిని ఎన్నుకోవడానికి బీర్బల్‌ను పంపాడు. బీర్బల్ కొండ దిగువన నిలబడి, అభ్యర్థులతో, "కొండపైకి ఎక్కి అరగంటలోపు నన్ను ఆలయంలో కలవండి" అని చెప్పాడు. మార్గం నిటారుగా ముళ్ళకంపలు మరియు రాళ్లతో నిండి ఉంది. ఒక్కొక్కరుగా, అభ్యర్థులు ఆలయానికి చేరుకున్నారు. బీర్బల్ విజేతను ప్రకటించబోతుండగా, గాయపడిన వ్యక్తి ఆలయంలోకి ప్రవేశించాడు. "నా మిత్రమా, మీకు ఇంత సమయం ఎందుకు పట్టింది?" అని బీర్బల్ అడిగాడు. ఆ వ్యక్తి, "అయ్యా, భక్తులు సులభంగా కొండపైకి ఎక్కడానికి వీలుగా దారిలోని రాళ్లను మరియు ముళ్ళను తొలగించడంలో సమయం పట్టడం వల్ల ఆలస్యం అయ్యింది." అని అన్నాడు. బీర్బల్, "సరే! మీరే కొత్త పూజారి. ఎవరైనా కష్టమైన మార్గంలో నడవగలరు. కానీ నిస్వార్థపరులు మాత్రమే ఇతరుల ప్రయోజనాలను చూసుకోగలరు."

పొరుగింటి ఎద్దు

బీర్బల్ కు ఇబ్బంది కలిగించే పొరుగువాడు ఉండేవాడు. అతను బీర్బల్ పై అసూయపడి అతనికి ఎప్పుడూ సమస్యలు సృష్టించడానికి ప్రయత్నించేవాడు. ఒకరోజు, పొరుగువాడు తన ఎద్దును బీర్బల్ పశువులు మేస్తున్న పచ్చిక బయళ్లలో వదిలిపెట్టాడు. ఆ ఎద్దు బీర్బల్ ఎద్దులలో ఒకదాన్ని చంపింది. బీర్బల్ సేవకుడు అతని వద్దకు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి ఆ వార్త చెప్పాడు. బీర్బల్ తన తోటి సభికులను తీసుకొని పొరుగింటికి చూడటానికి వెళ్ళాడు. బీర్బల్, "అయ్యా, నా ఎద్దు మీ ఎద్దును చంపింది. మీ నష్టాన్ని నేను తీర్చుకుంటాను" అని అన్నాడు. పొరుగువాడు, "మీరు చాలా నిజాయితీపరులు! మీరు నాకు తిరిగి చెల్లించాలనుకుంటే, మీ ఎద్దులలో ఒకదాన్ని నాకు ఇవ్వండి" అని అన్నాడు. బీర్బల్, "ఓహ్! నన్ను క్షమించండి, ఎందుకంటే నేను తప్పు మాటలు అన్నాను. మీ ఎద్దు నా ఎద్దులలో ఒకదాన్ని చంపింది" అన్నాడు. పొరుగువాడు కోపంగా "అది అసాధ్యం. నేను మీకు ఒక్క పైసా కూడా చెల్లించను" అని అన్నాడు. బీర్బల్, "ఇతరులు అనుసరించాలని మీరు కోరుకునేది మీరు కూడా అంగీకరించాలి" అని అన్నాడు. పొరుగువాడు సిగ్గుపడి బీర్బల్ కు డబ్బు ఇచ్చాడు మరియు మళ్ళీ ఎప్పుడూ అతన్ని ఇబ్బంది పెట్టలేదు.

ఇద్దరు మిత్రులు

ఒకరోజు, అక్బర్, "బీర్బల్! స్నేహం అంటే ఏమిటి?" అని అడిగాడు. బీర్బల్ చెప్పాడు, అలీ మరియు సికందర్ అనే ఇద్దరు స్నేహితులు ఉన్నారు. వారికి గొడవ జరిగింది మరియు సికందర్ అలీని చెంపదెబ్బ కొట్టాడు. అలీ బాధపడ్డాడు. అతను ఇసుకలో ఇలా రాశాడు, 'ఈరోజు నా స్నేహితుడు నన్ను చెంపదెబ్బ కొట్టాడు'. "తర్వాత ఏమైంది?" అని చక్రవర్తి అడిగాడు. "వారు నడుచుకుంటూ ఒక సరస్సు చేరుకున్నారు. వారు సరస్సులో స్నానం చేస్తుండగా, అలీ మునిగిపోవడం ప్రారంభించాడు, కానీ సికందర్ అతన్ని కాపాడాడు. అప్పుడు అలీ ఒక రాయిపై ఇలా రాశాడు, 'ఈరోజు నా స్నేహితుడు నా ప్రాణాన్ని కాపాడాడు.' అక్బర్ అడిగాడు, "అలీని చెంపదెబ్బ కొట్టిన తర్వాత, అతను ఇసుకలో రాశాడు. కానీ సికందర్ అతన్ని కాపాడినప్పుడు, అతను ఒక రాయిపై రాశాడు. ఎందుకు?" "మహారాజా, సికందర్ కూడా అదే ప్రశ్న అడిగాడు." అలీ ఇలా అన్నాడు, 'ఎవరైనా మనల్ని బాధపెట్టినప్పుడు, క్షమాపణ అనే గాలులు దానిని సులభంగా తుడిచిపెట్టేలా మనం దానిని ఇసుకలో రాయాలి. కానీ ఎవరైనా ఏదైనా మంచి చేసినప్పుడు, మనం దానిని ఎల్లప్పుడూ గుర్తుంచుకోగలిగేలా దానిని రాతిపై రాయాలి.'

సంపూర్ణ జ్ఞానం

ఒకసారి, ఒక పండితుడు అక్బర్ ఆస్థానానికి వెళ్ళాడు. అక్బర్ "మిమ్మల్ని ఇక్కడికి తీసుకువచ్చినది ఏమిటి?" అని అడిగాడు. ఆ వ్యక్తి, "మహారాజా, మీ అనుమతితో బీర్బల్ నన్ను పరీక్షించాలని కోరుకుంటున్నాను" అని అన్నాడు. అక్బర్ అంగీకరించాడు. బీర్బల్ ఒక పెద్ద జాడీని తెచ్చి పెద్ద రాళ్లతో నింపాడు. బీర్బల్ ఆ వ్యక్తిని అడిగాడు, "నేను ఈ జాడీకి ఇంకేమైనా జోడించవచ్చా?" ఆ వ్యక్తి, "లేదు, అది నిండిపోయింది" అని అన్నాడు. బీర్బల్ ఆ జాడీలో గులకరాళ్ళను వేసి తేలికగా కదిలించాడు. ఆ గులకరాళ్ళు రాళ్ల మధ్య ఖాళీ ప్రదేశాలలోకి దొర్లాయి. బీర్బల్, "ఇంకేమైనా జోడించవచ్చా?" అని అడిగాడు. ఆ వ్యక్తి, "లేదు!" అని అన్నాడు, బీర్బల్ నవ్వి జాడీలోకి ఇసుక పోశాడు. ఇసుక ఖాళీ స్థలాలను నింపింది. తర్వాత అతను ఆ వ్యక్తితో, "ఈ జాడీ మన జీవితం లాంటిది. మనం అన్నీ నేర్చుకున్నామని మరియు  నేర్చుకోవడానికి ఇంకేమీ లేదు అని భావిస్తున్నాము. కానీ ఎల్లప్పుడూ ఎక్కువ నేర్చుకోవడానికి స్థలం ఉంటుంది" అని అన్నాడు. ఆ వ్యక్తి, "బీర్బల్ అంత తెలివైనవాడు మరొకరు లేరు, మహారాజా!" అని వెళ్ళాడు.

గులాబీ సంచి

ఒకరోజు, ఒక పేదవాడు సంత దగ్గర నడుస్తుండగా, నేలపై పడి ఉన్న గులాబీ రంగు సంచిని చూశాడు. అందులో వంద బంగారు నాణేలు ఉన్నాయి. అప్పుడే, ఒక వ్యక్తి ఇలా అరిచాడు, "నా సంచి ఎవరికైనా దొరికిందా? దాన్ని ఎవరు తిరిగి ఇస్తే వారికి బహుమతి లభిస్తుంది." పేదవాడు అతనికి ఆ సంచిని ఇచ్చాడు. ధనవంతుడు దానిని లెక్కించి వెళ్ళిపోబోతుండగా, పేదవాడు "అయ్యా, నా బహుమతి ఎక్కడ?" అని అడిగాడు. ధనవంతుడు, "ఏమి బహుమతి? మీరు మీ వాటా తీసుకున్నారు. నా సంచిలో రెండు వందల బంగారు నాణేలు ఉండేవి. కానీ ఇప్పుడు వంద బంగారు నాణేలు ఉన్నాయి" అన్నాడు. పేదవాడు, "అయ్యా! నేను పేదవాడిని, కానీ నేను దొంగను కాదు" అని అన్నాడు. బీర్బల్ అటుగా వెళ్తున్నాడు. అతను, "ఏమైంది?" అని అడిగాడు. ధనవంతుడు ఈ సంఘటన గురించి చెప్పిన తర్వాత, బీర్బల్ అతనితో, "మీ సంచిలో రెండు వందల బంగారు నాణేలు ఉన్నాయి. కాబట్టి ఈ సంచి మీది కాదు, ఎందుకంటే దానిలో వంద నాణేలు మాత్రమే ఉన్నాయి." అని చెప్పి బీర్బల్ ఆ సంచిని పేదవాడికి ఇచ్చాడు. ధనవంతుడు వాపోయాడు.

గాడిదల గొడవ

ఒకరోజు బీర్బల్, చక్రవర్తి అక్బర్ సభ నుండి ఇంటికి వెళ్తుండగా, రెండు గాడిదలు గొడవ పడుతుండటం చూశాడు. వెంటనే, మరొక గాడిద అక్కడికి వచ్చి జోక్యం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నించింది. బీర్బల్ తన గుర్రం దిగి గాడిదలను చూస్తూనే ఉన్నాడు. దారిన వెళ్ళేవారు బీర్బల్ అక్కడ నిలబడి ఉండటం చూసి, అతను గాడిదలను ఎందుకు చూస్తున్నాడో తెలుసుకోవాలని ఆసక్తిగా ఉన్నారు. వారు ఒకరినొకరు ఇలా ప్రశ్నించుకోవడం ప్రారంభించారు, "బీర్బల్ దృష్టిని ఆకర్షించిన గాడిదల ప్రత్యేకత ఏమిటి?" వారు బీర్బల్ చుట్టూ గుమిగూడారు, అతను వారిని పట్టించుకోలేదు మరియు గాడిదలను చూస్తూనే ఉన్నాడు. వారిలో ఒకరు బీర్బల్‌ను "మీరు గాడిదలను ఎందుకు అంత ఆసక్తిగా చూస్తున్నారు?" అని అడిగాడు. "మూడవ గాడిదను చూసి నేను ఆశ్చర్యపోయాను" అని బీర్బల్ అన్నాడు. "సరే, దాని సంగతి ఏమిటి?" అని ఆ వ్యక్తి అడిగాడు. బీర్బల్, "ఈ గాడిదలాగే, మానవులు కూడా తమ పని చేయకుండా ఇతరుల విషయాల్లో జోక్యం చేసుకుంటారు" అని బదులిచ్చారు. బీర్బల్ తమను ఉద్దేశించి మాట్లాడుతున్నాడని జనసమూహంలో ఉన్న ప్రజలు అర్థం చేసుకున్నారు మరియు వెంటనే, వారందరూ వెళ్ళిపోయారు.

వివేకంతో కూడిన మాటలు

అక్బర్ చక్రవర్తి తన సభికులు బీర్బల్ లాగా ఉండాలని కోరుకున్నాడు. ఒకరోజు, అతను ఇలా అన్నాడు, "బీర్బల్, తెలివైన వ్యక్తులు ఎలా ప్రవర్తించాలో మాకు చెప్పు." బీర్బల్ తన ప్రసంగాన్ని ప్రారంభించాడు. కానీ సభికులు ఒకరితో ఒకరు మాట్లాడుకోవడంలో నిమగ్నమై ఉండటం గమనించాడు. కాబట్టి అతను కొన్ని క్షణాలు మౌనంగా ఉన్నాడు. తర్వాత అతను ఇలా అన్నాడు, "ఒక అందమైన మహిళ ఉంది. ఆమె చిలుక మరియు మలుగు చేపతో ప్రయాణిస్తోంది." ఆస్థానం అంతటా నిశ్శబ్దం అలుముకుంది. అందరూ బీర్బల్‌ను శ్రద్ధగా వినడం ప్రారంభించారు. బీర్బల్ ఇలా కొనసాగించాడు, "త్వరలోనే వారు ఒక నదికి చేరుకున్నారు. చిలుక నదిపైకి ఎగిరింది, మలుగు చేప దానిని ఈదుకుంటూ దాటింది." అప్పుడు బీర్బల్ జ్ఞానుల గురించి తన ప్రసంగాన్ని తిరిగి ప్రారంభించాడు. సభికులందరూ, "ఆ అందమైన మహిళ సంగతేంటి? ఆమె నదిని ఎలా దాటింది?" అని బీర్బల్ బదులిచ్చాడు, "ఆమె ఒక దేవత మరియు అలాగే ఉంటుంది. మీరు అనవసరమైన కథ వినాలనుకుంటున్నారు, కానీ జ్ఞానపు మాటలు కాదు." సభికులు తలదించుకున్నారు. అక్బర్ బీర్బల్ యొక్క చతురతని ప్రశంసించాడు.

వీలునామా 

ఒకరోజు, ఒక వితంతువు బీర్బల్ సహాయం కోరింది. ఆమె భర్త ఒక వింతైన వీలునామా రాశాడు. దాని అర్థం ఆమెకు అర్థం కాలేదు. బీర్బల్ ఆ వీలునామా చూశాడు. దానిలో ఇలా ఉంది: ఆస్తిని ముగ్గురు కుమార్తెలకు సమానంగా పంచండి. వారిలో ఎవరూ దానిని ఉపయోగించడానికి వీలుపడకూడదు. ప్రతి కుమార్తె తన ఆస్తిని పొందిన తర్వాత తన తల్లికి వెయ్యి బంగారు నాణేలు ఇవ్వాలి. వితంతువు ఆస్తిని నమోదు చేసుకుని, "నా మొదటి కుమార్తె సోమరి, రెండవ కుమార్తె పిసినారి,  మరియు చిన్నది రోజంతా ఆడుతుంది" అని చెప్పింది. బీర్బల్ ఇలా అన్నాడు, " వీలునామా ప్రకారం, సోమరి కుమార్తెకు గ్రామంలో పొలం ఆస్తి ఇవ్వాలి. పిసినారి కుమార్తెకు పెద్ద ఇల్లు ఇవ్వాలి మరియు ఆడుకునే కుమార్తెకు చాలా నగలు, బట్టలు ఇవ్వాలి. అందువలన, ముగ్గురికీ వారి స్వభావం వల్ల వారికి ఉపయోగపడనివి ఉంటాయి, ఎందుకంటే పొలం చూడాలంటే శ్రమించాలి, అంత పెద్ద ఇంటిని నిర్వహించాలంటే చాల డబ్బు ఖర్చు పెట్టాలి, అన్ని నగలు బట్టలు వేసుకుని ఆదుకోవడం కుదరదు. కాబట్టి వాటిని వాడుకోకుండా అమ్ముతారు. తమ వద్ద ఉన్నదాన్ని అమ్మిన తర్వాత, వారు మీకు ఒక్కొక్కరు వెయ్యి బంగారు నాణేలు ఇవ్వగలరు." ఆ స్త్రీ బీర్బల్‌కు కృతజ్ఞతలు చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.

మరిన్ని కథల కోసం చూస్తూ ఉండండి.....